Αλλά, τι γίνεται με τα παιδιά που δεν ευδοκιμούν αμέσως; Τι γίνεται αν αγαπούν το παιχνίδι, αλλά ανησυχούν για το επίπεδο των ικανοτήτων τους ή τους τραυματισμούς; Τι γίνεται αν η κόρη σας λατρεύει την προπόνηση, αλλά παλεύει με το άγχος κάθε βράδυ πριν από έναν αγώνα; Τι γίνεται αν ο γιος σας ανησυχεί για το αν απογοητεύσει τον προπονητή του ή εσάς τους γονείς του;
Τα σπορ πολλές φορές συνοδεύονται από πίεση, τόσο εντός όσο και εκτός γηπέδων. Μερικές φορές, αυτή η πίεση μπορεί να εξελιχθεί σε άγχος και φόβο, εμποδίζοντας τα παιδιά να απολαμβάνουν τις δραστηριότητες τους στο έπακρο. Μπορεί ακόμη και να εμποδίσει το παιδί σας να δοκιμάσει κάτι νέο ή να κολλήσει με ένα άθλημα κατά τη διάρκεια της σεζόν.
Ακολουθούν μερικές συμβουλές για να βοηθήσετε τους νέους παίκτες να ξεπεράσουν τους κοινούς αθλητικούς φόβους.
1. Και αν κάνω κάποιο λάθος;
Όλοι μας κάνουμε λάθη! Έτσι μόνο μαθαίνουμε.
Βεβαιωθείτε πως τα παιδιά γνωρίζουν πως τα λάθη δεν είναι απλά κομμάτι της ζωής αλλά πολλές φορές απαραίτητα για να γίνουμε καλύτεροι. Τα λάθη άλλωστε είναι μέρος του παιχνιδιού.
2. Ο κόσμος με κοιτά και αγχώνομαι.
Το άγχος όταν είσαι πάνω στην σκηνή υπάρχει από ηθοποιούς μέχρι τραγουδιστές και αθλητές. Είναι φυσιολογικό για πολλούς να έχουν ένα παραπάνω άγχος όταν βρίσκονται μπροστά σε κόσμο και πρέπει να κάνουν κάποια δεξιότητα. Αυτό δείχνει πως νοιάζονται για το αποτέλεσμα αλλά και για την προσωπική τους απόδοση. Προπόνηση, αγώνες, τουρνουά και οι φίλοι γύρω από τα παιδιά, με τον καιρό μπορούν να μετριάσουν αυτό το άγχος. Επίσης μια απλή συζήτηση με τους γονείς, τους συμπαίχτες και τον προπονητή πριν τον αγώνα μπορεί να βοηθήσει.
3. Και αν δεν είμαι αρκετά καλός; Θέλω να είμαι τέλειος.
Κάποια παιδιά γεννιούνται με το αίσθημα αυτό. Στον αθλητισμό θα λέγαμε πως κάτι τέτοιο είναι σαν ένα δίκοπο μαχαίρι. Από την μια είναι σπουδαίο να βλέπεις τα παιδιά να έχουν τέτοιες φιλοδοξίες, απ την άλλη όμως είναι πρακτικά ένας μη ρεαλιστικός στόχος που πολλές φορές οδηγεί σε απογοήτευση.
Αντ' αυτού, βοηθήστε τα παιδιά να συγκεντρωθούν στην σκληρή δουλειά και τα σπουδαία επίπεδα επιδεξιότητας και τεχνικής - τακτικής ικανότητας που θα πετύχουν μέσα από αυτήν. Ικανότητες που θα τους κάνουν κυρίαρχους στο παιχνίδι.
4. Δεν θέλω να απογοητεύσω κανέναν.
Πείτε στα παιδιά σας πως τα υποστηρίζετε ότι και αν γίνει στον αγώνα. Σημασία έχει η προσπάθεια και όχι το αποτέλεσμα. Αν το παιδί σας νιώθει έτσι είναι γιατί επηρεάζεται από τους γονείς ή τον προπονητή ως προς αυτήν την κατεύθυνση. Δεν είναι λάθος να θυμίζουμε στα παιδιά τον λόγο που ξεκίνησαν τον αθλητισμό, και αυτός ήταν η αγάπη για αυτόν. Θετική οπότε στάση και αντιμετώπιση μετά από κάθε αγώνα.
5. Αυτό το άθλημα είναι για κορίτσια ή αγόρια. Όχι για εμένα.
Υποστηρίξτε τα ενδιαφέροντα των παιδιών σας, και προτρέψτε τα να ακολουθήσουν την καρδιά και το ταλέντο τους. Αν ο οποιοσδήποτε ρωτήσει για την επιλογή αυτή, βγείτε μπροστά και μιλήστε. Όχι, το ποδόσφαιρο δεν είναι μόνο για άνδρες και το βόλλει για τις γυναίκες. Αναφέρετε παραδείγματα αθλητών που διέπρεψαν και αποτελούν παραδείγματα ζωής.
6. Φοβάμαι μην χτυπήσω.
Οι τραυματισμοί είναι κομμάτι του αθλητισμού. O φόβος μην χτυπήσουν οι ίδιοι ή κάποιον άλλον, κάνει τα παιδιά πιο διστακτικά και αβέβαια ως προς τις κινήσεις τους. Υπάρχουν στρατηγικές και μέθοδοι που μέσα από την προπόνηση τα παιδιά μαθαίνουν να ξεπερνούν αυτόν τον φόβο. Είναι μια φοβία που σιγά σιγά φεύγει και πολλές φορές όχι εξ ολοκλήρου. Μια φοβία που παγκοσμίου κλάσης αθλητές την κουβαλούν ως το τέλος της καριέρας τους. Η εστίαση των παιδιών οπότε θα πρέπει να είναι στο τι γίνεται τώρα και όχι στο τι μπορεί να γίνει.
7. Και αν χάσουμε;
Πολλά παιδιά ανησυχούν πως θα μπλέξουν ή θα ακούσουν άσχημα λόγια αν χάσουν ένα παιχνίδι. Για να μετριάσετε αυτόν τον φόβο απλά εξηγείστε πως ο αθλητισμός είναι παιχνίδι και στόχος μας είναι να περάσουμε καλά, να κάνουμε φίλους, να είμαστε υγιείς και να μάθουμε νέες δεξιότητες. Άλλωστε η νίκη και η ήττα είναι μέρος του παιχνιδιού.
Νίκος Βράντσης
0 Σχόλια