Μία από τις πιο κοινές συζητήσεις μεταξύ όλων των ανθρώπων του αθλητισμού και ειδικά όσον αφορά τα πιο ταλαντούχα παιδιά, έχει να κάνει με την ευκολία στην ώθηση της πρώιμης εξειδίκευσης των νέων αθλητών. Παρόλο που δεν υπάρχουν πολλές επιστημονικές μελέτες που να παρέχουν σαφείς συμβουλές για την καλύτερη στρατηγική, φαίνεται ότι μια πρώιμη εξειδίκευση μπορεί να αυξήσει την πιθανότητα εμφάνισης εξάντλησης, του λεγόμενου καψίματος δηλαδή και πολλαπλασιασμού της συχνότητας τραυματισμών λόγω χρόνιας κόπωσης ή "υπερβολικής χρήσης" συγκεκριμένων μυϊκών ομάδων ή γενικά μελών του σώματος. Ωστόσο, μέχρι στιγμής, υπάρχουν ελάχιστες μελέτες για το κατά πόσο η πρώιμη εξειδίκευση από νεαρούς αθλητές μπορεί να επηρεάσει την μελλοντική τους επαγγελματική καριέρα.
Μια πρόσφατη έρευνα ανέλυσε το αν η πρώιμη εξειδίκευση ή η ενασχόληση με πολλά αθλήματα επηρεάζει την πιθανότητα τραυματισμού και την αθλητική απόδοση σε παίκτες μπάσκετ από το NBA. Η μελέτη, που δημοσιεύθηκε το 2018, στο The American Journal of Sports Medicine, βασίστηκε στην ανάλυση 237 παικτών που επιλέχθηκαν στον πρώτο γύρο ντραφτ του ΝΒΑ μεταξύ των σεζόν 2008 και 2015. Τα ακόλουθα δεδομένα συλλέχθηκαν από καθέναν από τους παίκτες: συμμετοχή σε αθλήματα δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης, σοβαροί τραυματισμοί που υπέστησαν κατά τη διάρκεια της καριέρας τους στο ΝΒΑ, το ποσοστό των αγώνων που έπαιξαν στο ΝΒΑ και εάν ο παίκτης ήταν ακόμα ενεργός στο ΝΒΑ. Οι παίκτες που συμμετείχαν κατά τη δευτεροβάθμια εκπαίδευση σε διάφορα αθλήματα εκτός από το μπάσκετ ταξινομήθηκαν ως αθλητές πολλαπλών αθλημάτων (36 άτομα) και συγκρίθηκαν με τους παίκτες που έπαιζαν μόνο μπάσκετ (201 άτομα).
Τα αποτελέσματα έδειξαν ότι:
Οι αθλητές πολλαπλών αθλημάτων έπαιξαν μεγαλύτερο αριθμό παιχνιδιών (78,4% έναντι 72,8%).
Οι αθλητές πολλαπλών αθλημάτων είχαν λιγότερους σοβαρούς τραυματισμούς κατά την διάρκεια της αθλητικής τους καριέρας ή πιθανότητα για τραυματισμό στο μέλλον αν είναι ακόμα εν ενεργεία (25% έναντι 43%).
Ένα υψηλότερο ποσοστό παικτών πολλαπλών αθλημάτων ήταν ενεργό τη στιγμή που συλλέχθηκαν τα δεδομένα, γεγονός που δείχνει υψηλότερη διάρκεια συμμετοχής στο NBA (94% έναντι 81%).
Τα αποτελέσματα υποδηλώνουν πως παρά το ότι μόνο το 15% των παικτών που αναλύθηκαν συμμετείχαν σε περισσότερα από ένα αθλήματα κατά τη διάρκεια της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης τους, το να έχει κάποιος αθλητής ένα υπόβαθρο προπόνησης πολλαπλών αθλημάτων θα μπορούσε να αυξήσει τον αριθμό των αγώνων που παίζει, να μειώσει την πιθανότητα να υποστεί σοβαρό τραυματισμό και να επιμηκύνει την αθλητική του καριέρα. Έτσι, παρά το χαμηλό ποσοστό των παικτών που ακολούθησαν στην αθλητική τους προπόνηση μια διαφορετική πρακτική σε σχέση με εκείνους που πήγαν για πρώιμη εξειδίκευση το αποτέλεσμα της έρευνας είναι πραγματικά εξαιρετικό.
Κατά συνέπεια, φαίνεται ότι η πρώιμη εξειδίκευση μπορεί να δημιουργήσει σημαντικούς κινδύνους για την υγεία των αθλητών και θα μπορούσε επίσης να θέσει σε κίνδυνο την μελλοντική επαγγελματική τους επιτυχία. Σε κάθε περίπτωση όμως, απαιτείται πολύ περισσότερη έρευνα που επιτρέπει την κατανόηση της ευκολίας ή όχι της πρώιμης εξειδίκευσης στον αθλητισμό. Εκτός από την αύξηση του μεγέθους του δείγματος, θα πρέπει να μελετηθεί σε διαφορετικά αθλήματα και σε χώρες που έχουν διαφορετικές αθλητικές κουλτούρες. Θα πρέπει επίσης να ληφθούν υπόψη όχι μόνο εκείνοι οι αθλητές που φτάνουν σε υψηλό επίπεδο, αλλά και η τεράστια πλειοψηφία των παικτών που δεν το καταφέρνουν.
Οι δύο έρευνες που αναφέρθηκαν:
0 Σχόλια