Βγαίνει η είδηση πως προπονητής απολύθηκε γιατί η ομάδα του κέρδισε με τεράστια διαφορά την άλλη ομάδα. Έχει γίνει στο ποδόσφαιρο, στο μπάσκετ και γενικά σε κάθε σπορ θα λέγαμε. Ας αναλύσουμε λίγο το θέμα παραπάνω.
Προπονητής! Είναι αυτός που στις περιπτώσεις αυτές πλήρωσε και όλο το τίμημα. Απολύθηκε, απομακρύνθηκε από την δουλειά του και στιγματίστηκε για την υπόλοιπη καριέρα του. Είναι αυτός που είναι υπεύθυνος για αυτό το αποτέλεσμα. Είναι αλήθεια όμως αυτό; Φταίει αποκλειστικά ο προπονητής;
Ναι φταίει ο προπονητής αν σε όλον τον αγώνα έδειχνε πως ήθελε κάτι τέτοιο. Δεν το συζητάμε αυτό. Αν επέμενε και φώναζε και κρατούσε την ομάδα του με φουλ ταχύτητα για να διασύρει μια άλλη ομάδα παιδιών τότε απλά δεν έχει καμία θέση στον κόσμο μας.
Πάμε όμως, στην άλλη περίπτωση. Σε πολλούς αγώνες παιδιών βλέπουμε και θα βλέπουμε ομάδες που έχουν τεράστια διαφορά μεταξύ τους. Αυτό δεν πρόκειται να αλλάξει. Θα βλέπουμε μεγάλα σκορ και διαφορές που θα κάνουν αίσθηση. Βλέπουμε προπονητές να αλλάζουν παίχτες, να κάνουν εσωτερικές αλλαγές να δίνουν οδηγίες στα παιδιά για να αλλάξει αυτό, αλλά η ομάδα του να συνεχίζει να ανεβάζει το σκορ. Γιατί πολύ απλά δεν είναι στο χέρι του.
Όποιος ζει τον παιδικό αθλητισμό από μέσα ξέρει πως μια τέτοια κατάσταση δεν αλλάζει καθόλου εύκολα. Η μεν ομάδα έχει πολύ καλή ψυχολογία ή άλλη γκρινιάζει, μαλώνουν οι παίχτες μεταξύ τούς, περπατάνε και αφήνουν τους αντιπάλους τους ελεύθερους. Πρακτικά τα παιδιά "παραδίνονται" αν κάτι πάει τόσο στραβά για αυτά. Γιατί έτσι είναι τα παιδιά. Δεν τους αρέσει να μην περνάνε καλά και αυτό είναι η άμυνα τους.
Θα έπρεπε λοιπόν να υπάρχουν κάποιοι κανόνες. Όσο ξεφεύγει το σκορ. Ή μήπως να λήγει και πρόωρα ένας αγώνας; Υπάρχει ένας κανόνας μέχρι την κ10 που λέει πως αν το σκορ στο ποδόσφαιρο είναι πάνω από 4 γκολ διαφορά, τότε η μια ομάδα βάζει έναν παίχτη παραπάνω. Θεωρώ πως είναι στον σωστό δρόμο, αλλά θα ήταν καλύτερο η ομάδα που κερδίζει να αφαιρεί έναν παίχτη. Θα μου πείτε ποια η διαφορά;
Η διαφορά έχει να κάνει αρχικά με το ότι αυτό σπάει το σύστημα της ομάδας άρα χαλάει και την οργάνωση της και την συνοχή της. Είναι αυτοί που πρέπει να διαχειριστούν μια νέα κατάσταση και όχι οι αντίπαλοι. Επίσης η λογική και η εμπειρία λέει πως θα βγει ένας παίχτης από την μέση και εμπρός. Τα ίδια ισχύουν και για το μπάσκετ με την μόνη διαφορά ότι εδώ το σύστημα είναι το κύριο πρόβλημα που επίσης περνά στην ομάδα που κερδίζει και είναι πολύ μεγαλύτερο από το ποδόσφαιρο. Πολύ απλά βγάζεις ένα γρανάζι από μια μηχανή που πετάει και αυτομάτως της αλλάζεις την ταχύτητα.
Αυτό όμως πρέπει να είναι κανόνας. Δεν μπορεί ο προπονητής να το κάνει από μόνος του. Να διευκρινίσω εδώ πως λογικές βγάλε τους καλούς και βάλε τους κακούς δεν θέλω να τις ακούω. Δεν θέλω να τις συζητάω καν. Υπάρχουν κανόνες, λογικές και μεγάλες συζητήσεις για το πώς και ποιοι παίζουν σε κάθε αγώνα. Δεν μπορούμε μα τιμωρήσουμε ένα παιδί επειδή σε έναν αγώνα έβαλε 3, 4 γκολ και να τον πετάξουμε στον πάγκο έτσι απλά.
Κλείνοντας να πω πως αυτό το φαινόμενο θα έχει μέλλον. Άρα ήρθε η ώρα επιτέλους για ουσιώδης συζητήσεις και όχι απλά για φωτογραφικές συναντήσεις και ανακοινώσεις στα τοπικά ΜΜΕ. Θα πρέπει και οι ενώσεις να βγουν από την τρύπα τους και να ακούσουν νέες προτάσεις. Να βγάλουν τις απαρχαιωμένες αντιλήψεις τους εκτός και να συνεργαστούν. Απαντήσεις τύπου: Έτσι είναι οι κανόνες δεν χωράνε εδώ.
Ο παιδικός αθλητισμός είναι ότι σπουδαιότερο έχει η κάθε κοινωνία όσον αφορά την άθληση. Ας τον αντιμετωπίσουμε λοιπόν έτσι. Όπως του αξίζει!!
0 Σχόλια