Κάθε προπονητής ακαδημίας αλλά και σε μεγαλύτερο ηλικιακό επίπεδο έρχεται αντιμέτωπος με αυτό το ζήτημα. Άλλοι σε καθημερινή βάση και άλλοι λιγότερο. Όλοι όμως, ανεξαρτήτου αθλήματος το έχουν ζήσει. Σας δίνουν μια ομάδα με πέντε παιδιά που μπορούν να κάνουν τα πάντα και πέντε που παίζουν με κλειστά τα μάτια. Σε όλους πρέπει να διδάξετε κάτι.
Αυτή βέβαια είναι και η πρόκληση. Μια πολύ όμορφη πρόκληση. Πάμε να δούμε λοιπόν 3 συμβουλές για το συγκεκριμένο θέμα.
1. Να είσαι διακριτικός!
Όταν προσαρμόζετε μια άσκηση ώστε να ταιριάζει στο επίπεδο κάποιων αθλητών κάντε το διακριτικά. Κανένα παιδί δεν θέλει να βλέπει ασκήσεις και δεξιότητες να προσαρμόζονται στο επίπεδο των δεξιοτήτων του. Άρα, πολύ απλά δεν πρέπει να το καταλάβει. Kαι όχι μόνο οι συγκεκριμένοι αθλητές αλλά και κανείς στο γήπεδο!
2. Να είσαι δίκαιος.
Στις διάφορες μονομαχίες μέσα στο γήπεδο και τις ασκήσεις στις οποίες κάποιοι πρέπει να εκτελούν και άλλοι να περιμένουν, διατηρείστε τον χρόνο ίδιο σε όλα τα παιδιά. Κανένα παιδί δεν πρέπει να καταλάβει ότι κάποιοι ευνοούνται ενώ άλλοι αδικούνται στην προπόνηση, ενώ στο διπλό χωρίζουμε τις ομάδες με τρόπο ώστε καμία να μην υπερέχει σημαντικά έναντι της άλλης.
Να πούμε εδώ πως το να χωρίζουμε σε ορισμένες ασκήσεις και όχι πάνω από μια φορά την εβδομάδα τα παιδιά σε προχωρημένους και μη επίσης ενδείκνυται. Αυτό όμως θα πρέπει να είναι ορισμένου χρόνου και πάντα να υπάρχει η εξήγηση για την δημιουργία των γκρουπ.
3. Η διασκέδαση είναι το νούμερο ένα!
Τα παιδιά λατρεύουν τα συναγωνιστικά παιχνίδια. Χρησιμοποιήστε ασκήσεις αυτού του στόχου όσο πιο συχνά μπορείτε. Παράδειγμα τα μικρά παιδιά αγαπούν να ρίχνουν κώνους ή να παίζουν κυνηγητό με την μπάλα στα χέρια ή τα πόδια. Οπότε συνδυάζουμε πιο δύσκολες ασκήσεις αλλά και πολλά παιχνίδια, ώστε όλοι να είναι χαρούμενοι, να διασκεδάζουν αλλά και να μαθαίνουν!!
0 Σχόλια