Η προπονητική σχολή της.... Αλάνας.

 

Ήταν το ποδόσφαιρο αλάνας μια πολύ ιδιαίτερη προπονητική σχολή απ την οποία μάθαινες πολλά χωρίς καν να στα διδάξουν; Από τεχνική και τακτική μέχρι φυσική κατάσταση η αλάνα τα είχε όλα. 

Ναι, βλέπουμε πολλά χιουμοριστικά άρθρα περί κανονισμών και άλλων για την αλάνα τα οποία έχουν βάση, υπάρχουν όμως πολλά παραπάνω τα οποία μπορείς να αναλύσεις ως προς την προπονητική της αξία. 

Ας δούμε λοιπόν τα βασικά στοιχεία προπονητικής που θα ζήλευε και διδάσκει η κάθε ακαδημία και σχολή. 

1) Στην αρένα της αλάνας αν αργούσες ΔΕΝ έπαιζες! Ο αγώνας αρχίζει στις 5 αρα έπρεπε να είσαι εκεί απ τις 4 ώστε να κλείσεις θέση στον αγώνα. Διαφορετικά θα ήσουν αυτός που απλά θα έτρεχε να μαζεύει την μπάλα. Νούμερο ένα κανόνας κάθε ακαδημίας σήμερα. ΠΕΙΘΑΡΧΙΑ! Οι αθλητές πρέπει να είναι στο γήπεδο στην ώρα τους. 

2) Οι ομάδες, τα γήπεδα, τα τέρματα δεν ήταν ποτέ ίδια. Υπήρχαν αγώνες όπου η μια ομάδα ήταν πραγματικά διπλάσια σε αριθμό απ την άλλη επειδή η γειτονιά ήταν μεγαλύτερη, ο μεγαλύτερος ηλικιακά παίχτης ήταν 20 χρόνων και ο μικρότερος 8, στην μια πλευρά το τέρμα ήταν κανονικό στην άλλη χωρίς δοκάρια και όσον αφορά τα γήπεδα.... εδώ αφήστε την φαντασία σας να δουλέψει. Από πλατείες, μέχρι αυλές εκκλησίας ή σχολείων με δέντρα στην μέση που καμιά πλευρά δεν ήταν ίδια με την άλλη. Πλάγιο υπήρχε δεν υπήρχε και είτε το ένα τέρμα με το άλλο ήταν στα 20μ ειτε στα 50μ.

Όπου και αν έπαιζες όμως έπρεπε να προσαρμοστείς άμεσα. Γιατί όπως και αν είναι το γήπεδο ο σκοπός είναι ένας. Βάζω γκολ και δεν τρώω γκολ. Άρα η άμυνα και η επίθεση πρέπει να συντονιστεί γρήγορα για την επίτευξη του. Εδώ που έμαθες πρώτη φορά την άμυνα man to man, όπου ο καλύτερος μας παίχτης μάρκαρε τον καλύτερο παίχτη της άλλης ομάδας και ο καθένας είχε τον ρόλο του και τον προσωπικό του αντίπαλο. 

3)Στο τσιμέντο ΔΕΝ έπεφτες κάτω! Ναι, υπήρχαν οι σκληρές μονομαχίες και οι παλαβοί που έβαζαν τρικλοποδιές αλλά συνειδητά τάκλιν ή σουτ με τάκλιν και γενικά αυτό που βλέπεις σε ακαδημίες ποδοσφαίρου παιδιά είτε κάνουν επίθεση είτε άμυνα να είναι μόνιμα κάτω ΔΕΝ ΓΙΝΟΤΑΝ ΠΟΤΕ. Ο λόγος απλός: Πονούσε πολύ και γέμιζες πληγές.

Στο σύγχρονο ποδόσφαιρο αυτό διδάσκεται και μέχρι να διδαχθεί η αξία του απλά απαγορεύεται. Τα τάκλιν στις μικρές ηλικίες δηλαδή απαγορεύονται μέχρι τα παιδια να καταλάβουν και να μάθουν ότι αρχικά στην επίθεση, σουτ πέφτοντας κάτω είναι τελείως εκτός πραγματικότητας και σημαίνει έλλειψη τεχνικής. Είναι το σουτ στο οποίο το πάτημα δεν είναι δίπλα αλλά ένα μέτρο πίσω απ την μπάλα οπότε ο αθλητής αναγκάζεται σε τάκλιν για την φτάσει. Ενώ στην άμυνα το τάκλιν είναι η έσχατη λύση, καθώς αν δεχθείς τρίπλα απλά δεν μπορείς να κάνεις τίποτα και μπορεί να δεχθείς και κάρτα ή να κάνεις πέναλτι ή φουλ πολύ εύκολα. Σε πολλές ακαδημίες του εξωτερικού απαγορεύουν αυτήν την άμυνα όσο και αν τα παιδιά λατρεύουν τα εντυπωσιακα τάκλιν, εκτός αν είναι έσχατη λύση και κυρίως διδάσκεται ως μπλοκ σε σουτ ( τάκλιν να μην πάει η μπάλα στο τέρμα ). Ο Άγιαξ κάνει προπόνηση σε τσιμέντο για αυτούς τους λόγους, μια φορά την εβδομάδα! 

4) Στην αλάνα δεν υπήρχαν φανέλες και διακριτικά ομάδων. Τι σήμαινε αυτό; Έπρεπε να έχεις το κεφάλι ψηλά ώστε να καταλάβεις ποιός απ τους τρεις με την κόκκινη μπλούζα είναι ο συμπαίκτης σου. ΚΕΦΑΛΙ ΨΗΛΑ. Όποιος έχει πάει σε γήπεδο ακαδημίας απλά ξέρει ότι είναι το νούμερο ένα σε όλα. Βλέπω το γήπεδο και τους συμπαίκτες μου; Μπορώ να κάνω τα πάντα. 

5) Υπήρχε μια το πολύ δύο μπάλες. Αν έκανες οπότε άμυνα - απομάκρυνση απελπισίας ή σουτ με την μπάλα να ταξιδεύει... απλά έτρωγες ξύλο. Έπρεπε να μάθεις και να μην διώχνεις την μπάλα σε κάθε ευκαιρία αλλά να κάνεις άμυνα και να παίξεις σίγουρα ενώ η εξάσκηση στα σουτ έδινε και έπαιρνε για ατελείωτες ώρες πριν και μετά τον αγώνα καθώς ένα κακό σουτ μπορούσε να οδηγήσει και σε ένα πολύ πρόωρο και εκνευριστικό τέλος του αγώνα, αφού η μπάλα μπορούσε να χαθεί ή να σκάσει από κάποιο αυτοκίνητο ή σε κάποιο αιχμηρό σημείο γύρω γύρω. 

Ήταν οπότε μια εντυπωσιακή ποδοσφαιρική σχολή η αλάνα; Η απάντηση είναι ξεκάθαρα ναι. Πράγματα και στοιχεία που ομάδες τα διδάσκουν με κάθε τρόπο απλά έπρεπε τότε να τα μάθεις μόνος σου αν ήθελες και αύριο να είσαι στο παιχνίδι. Πέρα απ τους παραδοσιακούς αγώνες υπάρχουν και πολλά ακόμα ποδοσφαιρικά παιχνίδια που εκτόξευαν την τεχνική σου και για τα οποία θα μιλήσουμε μια άλλη φορά. Σίγουρα έχουμε ξεχάσει και κάποια πράγματα. 

Τυχεροί όσοι παίξαμε σε αυτά τα γήπεδα... 

Καλό Πάσχα σε όλους. 

Nίκος Βράντσης