Η παιδαγωγική επάρκεια αποτελεί θέσφατο για την προπόνηση παίδων και εφήβων ή όχι;
Ερώτημα για το οποίο φυσικά έχει σημασία όχι η άποψη του Πανελλήνιου Συλλόγου Επαγγελματιών Αθλητισμού & Άθλησης (ΠΣΕΑΑ) ή της Πανελλήνιας Ένωσης Προπονητών Ποδοσφαίρου Πανεπιστημιακής Εκπαίδευσης (Π.Ε.Π.Π.Π.Ε.) αλλά αυτή της λογικής, της ηθικής και της νομιμότητας.
Με την πρακτική τους, το ποδοσφαιρικό μονοπωλιακό «κατεστημένο», κάποιοι θεωρούν ότι δεν χρειάζεται παιδαγωγική επάρκεια των προπονητών συγχέοντας μάλιστα την προπόνηση παίδων με την πιο εύκολη προπονητική βαθμίδα, δίνοντας το δικαίωμα σε όσους έχουν UEFA C ή B (δέκα μέρες σεμινάριο) να προπονούν σε ποδοσφαιρικές ακαδημίες (αθλητικές σχόλες) χωρίς καμία άλλη προϋπόθεση.
Δηλαδή απόφοιτοι Λυκείου, Γυμνάσιου χωρίς ίχνος παιδαγωγικής επάρκειας να προπονούν τα παιδιά μας.
Προτείνουμε λοιπόν, επειδή όσοι έχουν μετάσχει στη βασική εκπαίδευση γνωρίζουν γραφή και αριθμητική να μη στέλνουν τα παιδιά τους στο Δημοτικό αλλά να τα διδάσκουν οι ίδιοι.
Αυτό ακριβώς υποστηρίζουν όσοι αγνοούν την παιδαγωγική επάρκεια η οποία στην Ελλάδα αποκτάται με συγκεκριμένες εκπαιδευτικές διαδικασίες, και σίγουρα όχι από αδιαβάθμητες σχολές όπως αυτές της ΕΠΟ.
Σύμφωνα με την κείμενη νομοθεσία,
- Στην διάταξη της παρ. 2 του άρθρου 16 του Συντάγματος ορίζεται ότι η παιδεία αποτελεί βασική αποστολή του Kράτους και έχει σκοπό μεταξύ των άλλων και την φυσική αγωγή των Eλλήνων καθώς και τη διάπλασή τους σε ελεύθερους και υπεύθυνους πολίτες.
Επίσης στο ίδιο άρθρο ορίζεται ότι ο Αθλητισμός τελεί υπό την προστασία και τη ανώτατη εποπτεία του Κράτους.
- Στην παρ. 5 του άρθρου 3 το ΠΔ 219/2006 ορίζεται ότι: Το εκπαιδευτικό προσωπικό γυμναστηρίου ή αθλητικής σχολής (ακαδημίες) πρέπει να διαθέτει κατ' ελάχιστο τα παρακάτω προσόντα: α) Ο δ/ντής να είναι πτυχιούχος Τμήματος Επιστήμης Φυσικής Αγωγής και Αθλητισμού (ΤΕΦΑΑ) ελληνικού ή ισότιμου αλλοδαπού ΑΕΙ, με τριετή τουλάχιστον εμπειρία στην διαχείριση προγραμμάτων μαζικής ή ατομικής άθλησης ή εκγύμνασης. β) Οι διδάσκοντες, εκπαιδευτές, γυμναστές, προπονητές, να είναι πτυχιούχοι ΤΕΦΑΑ, ελληνικού ή ισότιμου αλλοδαπού ΑΕΙ ή να έχουν άδεια άσκησης επαγγέλματος που έχει χορηγηθεί από τον αρμόδιο κρατικό φορέα. …………..»
- Σε διεθνές επίπεδο, στο άρθρο 4 του διεθνούς χάρτη για τον Αθλητισμό και την Φυσική Αγωγή της UNESCO, ο οποίος χάρτης είναι δεσμευτικός για τα κράτη μέλη του ΟΗΕ, όπως εν προκειμένω και για την Ελλάδα, ορίζεται ότι για την διδασκαλία, προπόνηση και διοίκηση, όλο το προσωπικό, που αναλαμβάνει επαγγελματική ευθύνη για τη Φυσική Αγωγή και τον Αθλητισμό, πρέπει να έχει την ανάλογη εκπαίδευση και την κατάλληλη ειδίκευση και εξάσκηση γιατί μόνο έτσι μπορεί να συμβάλλει ανεκτίμητα στη κατανόηση και ανάπτυξη του Αθλητισμού και να ενθαρρύνει τη συμμετοχή του πληθυσμού στην άσκηση και στην οργάνωση φυσικών και Αθλητικών δραστηριοτήτων.
Παραθέτουμε την εισήγηση του Διεθνούς Καταστατικού Χάρτη Φυσικής Αγωγής και Αθλητισμού UNESCO για να κατανοήσουν και οι μη ειδικοί την αξία της άθλησης και της φυσικής αγωγής για τους νέους μας, παίδες και εφήβους:
«Ο θεσμός της Φυσικής Αγωγής και Αθλητισμού είναι παράγοντας εκπαίδευσης- ΑΘΛΗΤΙΚΗ ΠΑΙΔΕΙΑ- για την διαμόρφωση του κοινωνικού προτύπου (μοντέλου), στην βιολογική, πολιτιστική και κοινωνική εξέλιξη του ανθρώπου. Η σύγχρονη κοσμοαντίληψη αναγνωρίζει ότι η ΦΥΣΙΚΗ ΑΓΩΓΗ ΚΑΙ Ο ΑΘΛΗΤΙΣΜΟΣ, σαν παράγοντας της γενικότερης Παιδείας- Αγωγής έχει σκοπό να βοηθήσει τον άνθρωπο να προσεγγίσει μία ευτυχισμένη μορφή ζωής. Η βελτίωση της σωματικής του ανάπτυξης και υγείας, η εξασφάλιση της βιολογικής του στάθμης, η καλλιέργεια των ηθικών αρχών και των ψυχοπνευματικών του ικανοτήτων, έχουν τελικό σκοπό την διαμόρφωση του σύγχρονου ιδανικού ανθρώπου, σαν μία ελεύθερη, αυτόνομη, αυτάρκη και υπεύθυνη προσωπικότητα, στην υπηρεσία της κοινωνίας και των πανανθρώπινων ιδανικών της ΕΙΡΗΝΗΣ και της ΚΟΙΝΩΝΙΚΗΣ ΠΡΟΟΔΟΥ στον σημερινό και τον μελλοντικό κόσμο».
Άρα λοιπόν η εκπαίδευση των νέων μας από πρόσωπα εξοπλισμένα με πιστοποιήσεις που παρέχουν στον οποιονδήποτε ανειδίκευτο μέσω ολιγόωρων σεμιναρίων, αδιαβάθμητες χωρίς εκπαιδευτικό ISO ιδιωτικές σχολές, από την πλευρά της Πολιτείας αντίκειται στην κατά τα άνω αναληφθείσα κατά τις επιταγές του Συντάγματος αποστολή της. Από την πλευρά δε των παιδιών και των εφήβων, κάτι τέτοιο, συνιστά αθέμιτο αντισυνταγματικό περιορισμό των δικαιωμάτων τους ως αποδεκτές προπονητικών διαδικασιών από ανειδίκευτους.
Αφήνουμε λοιπόν στην κρίση του κάθε λογικά σκεπτόμενου συμπολίτη μας και θέτουμε ένα ερώτημα. Ποιόν προτιμάει για προπονητή του παιδιού του; τον κάτοχο τίτλων σεμιναρίων μιας εβδομάδας της ΕΠΟ με ότι αυτό συνεπάγεται και ότι ακούμε τα τελευταία χρόνια ή τον απόφοιτο των ειδικοτήτων ποδοσφαίρου των ΤΕΦΑΑ/ΣΕΦΑΑ και ισότιμων σχολών της αλλοδαπής που αποκτά μέσω ακαδημαϊκής εκπαίδευσης παιδαγωγική επάρκεια; Είναι απαραίτητη ή όχι;
Μάλλον ρητορικό…
ΑΠΟ ΤΗΝ Π.Ε.Π.Π.Π.Ε.
0 Σχόλια