Μια από τις πιο δύσκολες συνθήκες που εμφανίζονται στην ενασχόληση των παιδιών με τον αθλητισμό είναι η (επιλογή) του γονέα να διατηρεί ταυτόχρονα δύο ιδιότητες. Την αυτονόητη και εκείνη του προπονητή.
Η βασική δυσκολία βρίσκεται πρωτίστως στην αδυναμία του γονέα - προπονητή και στη συνέχεια του παιδιού - αθλητή να διαχωρίσουν τους ρόλους τους. Παρατηρείτε σύγχυση των ρόλων,των απαιτήσεων και των υποχρεώσεων του ενός προς τον άλλον. Η διπλή ιδιότητα του γονέα - προπονητή εκφράζεται μέσα από τον εκνευρισμό του,την απογοήτευση,τη στενοχώρια,τον ενθουσιασμό όλα αυτά σε υπέρμετρο βαθμό.
Ο αθλητής - παιδί από την άλλη βιώνει έντονη πίεση και αίσθημα αποδοχής διότι στην ουσία έχουμε ένα οικογενειακό περιβάλλον προπόνησης και οι συζητήσεις για την απόδοση του μεταφέρονται στο σπίτι. Για τον αθλητή - παιδί οι απαιτήσεις εμφανίζονται να είναι πολλαπλάσιες και πολλές φορές μια πιθανή αποτυχία επηρεάζει τη ζωή του γενικότερα.
Ο γονέας πρέπει να συνειδητοποιησει ότι δεν ψηλώνουμε όταν το παιδί μας κερδίζει και δεν κονταινουμε όταν χάνει. Επιπλέον κρίνουν την απόδοση του παιδιού και δείχνουν ότι το σημαντικό είναι η νίκη και πολλές φορές έχουν ακραίες αντιδράσεις.Τα παιδιά έτσι νιώθουν πως αξίζουν μόνο όταν κερδίζουν και τα αποδεχόμαστε μόνο όταν είναι νικητές.
Το ιδανικό και το επιδιωκόμενο είναι οι ρόλοι να είναι διακριτοί. Ο γονέας οφείλει να επικροτεί και να διευκολύνει το παιδί του στη προσπάθεια του. Να στέκεται ηθικά στο πλευρό του. Να έχει αρμονική συνεργασία και επικοινωνία με το προπονητή του. Να διαπαιδαγωγει σωστά το παιδί του ώστε να σέβεται συμπαίκτες - αντιπάλους και να αγωνίζεται στο πλαίσιο της ευγενούς άμιλλας και του ευ αγωνίζεσθαι.
Ερχόμενοι στη θέση ενός παιδιού - αθλητή με γονέα - προπονητή. Πράγματα που κάνει ο γονιός μου και ντρέπομαι - μου παριστάνει το προπονητή - φωνάζει στο προπονητή - είναι απογοητευμένος από εμένα και μου φωνάζει -προσπαθει μετά τον αγώνα να μου πει τι έκανα λάθος - του ζήτησαν να αποχωρήσει από το γήπεδο - φωνάζει στους διαιτητές - κοροϊδεύει/ βρίζει άλλους αθλητές και αντιπάλους φιλάθλους.
Πράγματα που κάνει ο γονιός μου και εκτιμώ - έρχεται να με δει να παίζω - υποστηρίζει όλη την ομάδα όχι μόνο εμένα - είναι περήφανος για μένα ακόμα και όταν χάνουμε - ποτέ δεν φωνάζει σε προπονητή και αντιπάλους - υποστηρίζει και ενθαρρύνει όλα τα παιδιά - χειροκροτεί την αντίπαλη ομάδα - έχει καλές σχέσεις με τους άλλους γονείς.
Όλοι μας λοιπόν πρέπει να συνηδητοποιησουμε ότι το ποδόσφαιρο για τα παιδιά πρέπει να είναι διασκέδαση αλλιώς δεν έχει νόημα..
Ο αθλητισμός γενικότερα είναι πολύ περισσότερο από μετάλλια και κραυγές.
Γιώργος Κυρίος
Είναι κάτοχος διπλώματος UEFA A, Coerver Youth Diploma Level 1 & 2, Smart Football Level 1 & 2.
Παράλληλα έχει παρακολουθήσει το πρόγραμμα Video Performance Analysis in Football από το Κέντρο Επιμόρφωσης Δια Βίου Μάθησης (ΚΕΔΙΒΙΜ) του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης (ΑΠΘ), ενώ στο παρελθόν έχει εργαστεί σε διάφορες Ακαδημίες ομάδων όπως οι ΑΠΕ Αγία Ελεούσα, Ερμής Κορυδαλλού, Ατρόμητος Αθηνών, Α.Ο. Αγίου Ιεροθέου, Α.Σ. Άρη Πετρούπολης κ.α.
0 Σχόλια